نویسنده:
فاطمه خدابخشی
چكيده
این پژوهش آثار اعتقاد به علم الهی را از نگاه مشهورترین نص شیعی(= نهج البلاغه) مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. امام علی علیه السلام با به تصویر کشیدن دقیق زوایای علم الهی در نهج البلاغه، عالم را محضر الهی معرّفی می‌کند. این باور که همه اعمال و نیّات انسان در حضور الهی انجام می‌گیرد، سبب طلب آمرزش از گناهان می‌شود و تقوایی برای شخص به ارمغان می‌آورد با معنایی کاملاً عرفانی و ملکوتی؛ این تقوا باعث برکاتی چون خروج از فتنه و تاریکی در دنیا و سکونت در بهشت در آخرت است. این باور هم‌چنین نقش مؤثّری در حراست از تقوا ایفا می‌کند و شخص متّقی با توکّل بر خدای متعال از ماسوی الله دست کشیده و به سوی خدا بازمی‌گردد. کفایت امور، طمأنینه و آرامش و احساس بی‌نیازی از ماسوی الله ره‌آورد این مرتبه از توکّل است. چنین شخصی مشتاق بازگشت به سوی حق و شهادت در راه خداست لذا اگر در صحنه نبرد حاضر شود هدفش جنگ و درگیری برای به دست آوردن قدرت و حکومت نیست بلکه می‌خواهد نشانه‌های حق و دین را به جایگاه حقیقی‌اش بازگرداند.
---------------------------------------------------------------------
*فاطمه خدابخشی: طلبه سطح سه مؤسسه علمی- تحقیقی مکتب نرجس علیها السلام مشهد.