نویسنده:
علی اکبر نوایی
چکیده
زندگی دنیوی، حدّ فاصل آمدن و رفتن و به گونه‌ای انسانی، ارزشمند و هدفمند بودن است برای دستیابی به خیر اعلی، فضیلت و در نهایت سعادت. با این وصف، زندگی چهره‌ای دروغین از بودنی کاذب نیست. بلکه زیستنی در چهره‌ای حقیقی و واقعی است، رنگ الهی گرفتن و خداگونگی پیشه کردن است که با الگوگیری از اهل خانه‌ای پاک و مطهّر ممکن می‌گردد. این نوع زندگی را باید از اهل بیتی پاک آموخت تا آن را از زیستنی دروغین و غیر تکاملی به چهره‌ای حقیقی با آهنگ سیر به سوی فضیلت و خیر مبدّل نمود. باید اهل بیت علیهم السلام عصمت و طهارت را معیار قرار داد، اهل بیتی که خدا اراده قطعی بر زدودن ناپاکی از چهره و وجودشان نموده و آنان را به آیه تطهیر مخاطب ساخته.
پاکی زندگی، وصفی برای پدیده‌های پیرامونی است. رفتنی پاک، سخن و فکر و عملی پاک که در همۀ مظاهر زندگی تجلّی نماید. پاکی زندگی، سلامت خانواده از هر کژی و انحراف در حوزه نظر و ساحت عمل است که چنین زندگی پاکی را تنها در اهل بیت طهارت به نحو اتم و اکمل می‌توان مشاهده نمود. در زندگی پاک آنان، هدفداری معنوی و دائمی جزء لاینفک حیات است، اطاعت و فرمانبرداری از خدا و به ارادۀ الهی حرکت نمودن.
زندگی علی و زهرا علیهم السلام، با همۀ کرامت‌ها و عظمت‌ها پیوند خورده. آنان، اسوه تعهّد و پذیرش مسئولیت، حرکت و به انجام رساندن هدف‌های بزرگند. توجّه به نیازهای جسمی و روحی یکدیگر، پرورش نسلی پاک، تجلّی عبودیت و پرستش الهی در زندگی آنان عینیتی اسوه‌ای یافته و لذا در تعامل با یکدیگر، این تجلّیات در زندگیشان پُر نمود است. تعامل همدلانه، درک متقابل، احترام به یکدیگر، قناعت پیشگی، مقاومت در سختی‌های معیشت، تقسیم کار، حاکمیت نظم بر زندگی، همیاری و همدلی، تعدیل انتظارات، توجّه به نقاط مثبت و برجسته‌سازی آن‌ها از اموری هستند که متأسّفانه امروزه در کانون زندگی‌ها رنگ باخته‌اند. لذا باید کاری کرد و تعهّدی و حرکتی به سوی ایده‌های بلند ایجاد نمود تا زندگی در راستای آن الگوها رنگ گیرد.
---------------------------------------------------------------------
*علی اکبر نوایی: عضو هیأت علمی نشریه اندیشه حوزه.